Ե Ո Ւ Ք Ա Թ
Կամ, Քրիստոնէականը` բացատրուած երիտասարդներուն

Զրոյց Երեսուն-հինգերորդ – Գլուխ Գ. ­ԿԸ ՀԱՒԱՏԱՄ ԿԱԹՈՂԻԿԷ ՍՈՒՐԲ ԵԿԵՂԵՑՒՈՅՆ (1)

Հարցում թիւ 123. Ի՞նչ է Եկեղեցւոյ պարտականութիւնը։
Եկեղեցին կ՛աշխատի որ Աստուծոյ թագաւորութիւնը, սկսած արդէն Յիսուսով, կարենայ ծաղկիլ եւ աճիլ բոլոր ժողովուրդներու մօտ։
Այն տեղէն ուր կ՛անցնէր Յիսուս, երկինքը կը դպչէր երկրին, Աստուծոյ արքայութիւնը կը յայտնուէր, արքայութիւն`խաղաղութեան եւ արդարութեան։ Եկեղեցին ի սպաս է այս արքայութեան Աստուծոյ. Ան նպատակ մը չէ ինքիր մէջ, այլ հարկ է որ շարունակէ ինչ որ Յիսուս սկսած է, ընելով այն ինչ որ Յիսուս պիտի ընէր. Ան կը շարունակէ Յիսուսի սուրբ նշանները` խորհուրդները, կը փոխանցէ Յիսուսի խօսքերը։ Այս բոլորին համար` Եկեղեցին, հակառակ իր բոլոր տկարութիւններուն, երկնքի մէկ մեծ մասն է երկրի վրայ։
Հարցում թիւ 124. Ինչու՞ կ՛ըսենք թէ Եկեղեցին աւելի բարձր բան մըն է քան սովորական հաստատութիւն մը։
Եկեղեցին աւելի մեծ իրականութիւն մըն է քան որեւէ ուրիշ հաստատութիւն, որովհետեւ ան խորհուրդ մըն է, թէ մարդկային, թէ աստուածային։
Ճշմարիտ սէրը չի կուրցներ, այլ կը դարձնէ պայծառատես։ Նոյն դրութեան մէջ է մեր ակնակը Եկեղեցւոյ նկատմամբ. Դրսէն դիտուած` Եկեղեցին ուրիշ բան չէ եթէ ոչ պատմական հաստատութիւն մը, պատմական տուեալներով, բայց նաեւ սխալներով եւ նոյնիսկ ոճիրներով ­ մէկ խօսքով` մեղաւորներու Եկեղեցի մը։ Սակայն այս ակնարկը հեռու չի տանիր, որով Յիսուս այնքան վստահութիւն կը դնէ մեր վրայ, որ մեղաւոր ենք, որ երբեք չի լքեր Եկեղեցին, նոյնիսկ եթէ մենք դաւաճանենք անոր դէմ ամէն օր։ Այս անբաժանելի միութիւնը աստուածայինին եւ մարդկայինին միջեւ, մեղքի եւ շնորհքի միջեւ` Եկեղեցւոյ գաղտնիքն է։ Հաւատքի աչքերով` Եկեղեցին ուրեմն անխորտակելի է։